Oh Mann oh Mann, watt heff ik köttens beleevt! To Wiehnachten schenkt Gerhard mi een niede Handtasch, nich to lütt und nich to groot, mien Papiern för de Plattdüütsch Runn mütt dor rinpassen. Fein, Rietversluß hett dat Ding ok, also ward se man glieks in Gebruuk nohmen.
Wat dor allns rin mütt:
Schrievtüch, Kugelschriever, lütten Schrievblock, sowat bruuk ik jümmers, Daschendeuker, Tempo un ok welk ut Stoff. Un denn de Lüttkram för Fruunslüüd: Lippenstift, Rüükbuddel, Kamm usw. Naja, dat reckt irstmal.
Man bie’t tweete Mal Utgahn:
Ik seuk mien Kugelschriever? Is nich dor, hest wohl annerwerts henleggt. Also, eenen annern herkriegen, hebbt ja nauch dorvun. Ik vermiss mien Lippenstift, oh dat is nich scheun, ik harr mi doch grad irst een nieten bi mienen Friseur köfft, ober dat gifft jo noch den oolen. Jümmers in de lütte Tasch – binnen, de ok mit Rietversluß gaut tau geiht.
Veertein Daag later, ik heff mien Tasch ja lang nich bruukt, nu man noch gau wat to’n Schrieven inpacken, kiek in de lütte Tasch, nee is nix bin’n. Na, een Filzstift mütt ran, geiht jo ok, Papier is je dor.
Een nieten Lippenstift heff ik mi denn bi’n Friseur köfft, de harr dat glieke Dings nochmol för mi. Ja, den’n ersten heff ik seeker eenerweegens in’t Lokal liggen laten. Een Tied lang heff ik de Tasch gor nich bruukt un ok nich över nohdacht. Avers denn, noch acht Daag later, wü wüllt los, nu ward mi dat kruupen.
De tweete Lippenstift is ok futsch. Dat kann ja woll nich angahn. Nu pack ik de groote Tasch ganz lerrig, allns ruut, up’n Kökendisch dormit. Nee, keen Filzstift, keen Kugelschriever, Lippenstift oder sowat kümmt to’n Vörschien.
Man wat is dat, in de lerrige Tasch dor klötert doch watt? Nu mütt ik de Saak up den’n Grund gohn. Dat Fauder vun de Tasch ünnersööken, nee alln’s in Ordnung. De lütte Tasch, ja de mit den’n Rietversluß, de krempel ik üm – un süh dor, dat Stück hett een Lock!!!! Nich to groot un nich to lütt, 2 Kugelschriever, 2 Lippenstifte, 1 Filzi und noch so’n Lüttkrom fummel ik nu vörsichtig dörch dat Lock wedder an’t Licht.
Man wat heff ik mi freit – as nächstes irstmal de Naht vun de lütte Tasch tauneihen, dat is jo wohl kloor. Un denn alln’s wedder fein inpacken. Wat hett mi dat för’n Spoß mokt. Ik glööv, dat schull een April-Scherz ween, man nich vun Gerhard, de wüss dor nix vun aff, hett sik overs an’n Enn bannig höögt, as ik em dat wiest heff.
Hilde Schulz, Hamfelln, 1. April 2015
Mehr plattdeutsche Geschichten finden Sie in der Rubrik „Op Platt“ – hier auf Herzogtum direkt. Wir veröffentlichen auch Ihre Geschichten. Senden Sie diese uns einfach per Email an redaktion@herzogtum-direkt.de (Veröffentlichungen auf Herzogtum direkt sind stets honorarfrei).
