Över dat Virus ward ja nu so veel schnackt un schreben, man woans wü oolen Lüüd mit dat Risiko klor koomt, dat secht keen een. Min Gerhard und ick, wü sünd ja nu beid över 80 Johr, man Gott si Dank noch ganz gaut to Weech. As dat nu losgüng mit de Masken usw., dor kunn ick lang noch keen so’n Dings kriegen. Leeve Frünn ut Trittau hebbt uns denn welk bröcht, man blots so in de Döör rinlangt. Ja – und uns Konditor ut Trittau hett een Verköpersch, de ok welk neiht hett und de kunn ick kööpen.
Na denn kann dat ja los gohn, henn no Edeka, Snutenpulli (Maske) up, schall Mund un Näs schützen, Hann gaut insprütten, ick nehm Rasierwater, dat rükt un helpt ok gaut. Bi Süllau hebbt wü denn ok allns kreegen, wat wü so bruken daut in een Week. Dat hett fein klappt. Nu noch flink no de Sporkass blangenbi, de Klock is ja man erst neegen, de Döör ward grad upsloten. Ick heff een gebrukten Breefumschlag mit eene Öberwiesung för den ADAC in de Hand und will de Angestellte dat in de Hand drücken. Nee, dat geiht nich, se hett ok een Maske up und wiest mi den Wech no den Kassen, wo de Öberwiesungen rinn schöllt.
Na ja, dat krieg ick klor. – Nu in den’n nächsten Ruum, wo de Automaten staht, dor kannst denn Borgeld kriegen. Ja, mit Maske und Hörgerät achter de Ohren, Brill to’n Leesen up de Näs, nu an den‘n Geldkassen. De EC-Kort rin, alle möglichen Knöp drücken – mit‘ n Mal is de Brill so beschlaan, ick kann nich mehr kieken, wo dat wieder geiht.
Naja, een reinet Daschendauk (ut Stoff) heff ick in de Jackendasch, geiht ok flink dormit, man in de Tiet hett de Automat keen Gedühr un mokt den Kassen tau. So’n Schiet.- Allns wedder von vörn.- Nütz jo nix…. Bi dat tweete Mol wüss ick jo nu, dat ick mi beiilen mütt – dat hett mi argert. Worüm kann so‘n Automat nich beeten länger töwen, dormit ok een Kunn, de nich so flink mit de Knööp ümgohn kann, dat tofreeden henkriegen kann? Ick glöv, ick mütt dat mol an de Sporkass schicken. Ob de Plattdüütsch köönt? Ick glöv nich, schaad.
Door fallt mi in, villicht gift ja een klauken Minschen bi de Sporkass, de leest disse Geschicht bi „Herzogtum direkt“ vun Herrn Anders sine Zeitung – jo un dennnnnn? Na all de Upreegen komm ick no uns Auto, Gerhard töwt all, ick treck gau de Maske rünner un mütt erstmol deep Luft holen. He fragt mi, wat is los, du büst jo so in de Brass? Naja dor kunn ick em jo minen Arger vertellln.- Tohuus ward denn erstmol de Hann wuschen, dat is doch klor, dat mokt wü siet Johr un Dach so.- Mit de“Masken“ heff ick dat nu ok beeter. Bi Meister Firk vun de Hörgeräte in Trittau kannst welk kööpen mit Gummibänner achtern Kopp und in‘n Nacken, dor hebbt de Ohren nix to holen. Mine Ohren sünd so lütt, dor passt so veel Gedöhns nich achter….. Watt mi an‘n meisten fehlt in düsse Tiet, dat sünd de Chorproben mit de „Hamfelde Singers“ in’t Dörp, de Plattdüütsch Runn in Groothansdörp und all de veelen scheunen Dropen so mol eben bi uns. – Unse Familie, all unse Frünn un Nohbern dörf ick de ganze Tiet nich in Arm nehmen, dat is richtig schlimm und deiht mi weih. Blots minen Gerhard, den dörf ick jümmer noch drücken – und de hett dat ok noch girn!
Gott si Dank sünd wü beiden gesund und munter und mütt wieder töwen… Nütz jo nix!
Hilde Schulz Hamfelln im Mai 2020
