De Swienegel Freddi un de Haas Hans kennt sick all siet letzt Johr un schnackt över ditt un datt vun den Hamfeller Hoff. – De Haas secht: “Datt beste in’n Freuhjohr so in’n Mai, datt is de Kleewer. So wiet as du kieken kannst….Krüter sünd dor mang, Kamille, Luzerne, Bodderblaumen un watt weit ick nich allns. – Datt smeckt…..” .
Freddi fragt nu: “Wo süht datt denn mit Mais ut“? Haasen-Hans weet Bescheed: “Den’n Mais freet de Käuh nich girn un denn geevt se ok nich so veel Melk, also – keen Mais – aber veel scheunet Heu und sowatt.”- “Naja, ick nehm jo leiwer een poor Metten, de givt datt hier jo ok nauch“, secht Freddi. Haasen Hans hett datt hilt: “Heff ik di dat eigens all vertellt? Datt is würklich wohr – ick heff datt sülben seihn. Bi’n eirste Mal Meihen vun den’n Kleever, datt is noch gor nich lang her, dor geiht datt mit de grote Maschin jümmer in de Runn un up un dahl. Un dor ist watt passiert, du glövst datt nicht. Seih ick dor doch meerden in so’n Placken Kleever so’n ganz lüttjet Rehkitz liggen, un datt rögt sick nich. Ick kunn dor je ook nich helpen. Man to’n Glück hett Angela de Rick seihn un so lang söcht, bitt se datt Kitz funn hett. Angela langt vörsichtig no een Büschel Kleever, geiht sachen no de Steeg, wo datt Kitz liggen deit, un süh, datt löpt nich wech, kann jo nich weeten watt passeert.”
“Jo un denn“? frogt Freddi. Hans is ganz ut de Tüt. He vertellt wieder: ”Paß up, nu kümmt Heinz in de Gang, jumpt rünner vun sin groten Meiher un helpt sin Fru. Oh watt hett datt lütt Deert vör een Glück. Se dreecht datt Kitz vörsichtig an’n Enn vun de Koppel an de Hahnheid. Mit blote Hann anfoten, bloß datt nich, denn rükt de Rick den‘n Minschen un will nix mehr vun ehr lütt Kitz weeten. Nu lecht se datt “Bambi” mit all datt Greun an Knick dahl.- Datt lüttje Reh rögt sick jümmer noch nich, un nu mööt wi täuben, off de Rehmudder (Rick) ehr Kind find un wieder versorgt.- Se hebt mi vertellt, datt hett klappt un datt lütte Deert is gesund bleeven.”-
“Manno Mann“, secht Freddi, “Du kannst watt vertelln, jo so’n Haas kann je ok veel wieder kieken as so’n Swienegel mit kotte Been. Man liekers, nu is eirsmal nauch, mol seihn ob min Franzi all in’t Lager is ? Tschüß min Fründ Hans – laat di datt gaut gohn – un gröt din Fru Greten vun mi – un denn bit nächstet Mol.”
Hilde Schulz Hamfelln, Mai 2013
