Herzogtum Lauenburg (hs). Hilde Schulz lässt die Leserinnen und Leser von Herzogtum direkt an ihren Erlebnissenaus dem Jahr 1957 beim Maskenball in Hamfelde teilhaben. Eine Zeitreise in Plattdeutsch.
Maskeraad bi Ida
Dat mütt so in Februar 1957 west sien, in Hamfelln Lbg. bi Ida Hüttmann up‘n Saal. Dor wull ick girn henn und min Brauder Fritz ok. Een feinet Maskenkostüm heff ick mi utleehnt vun Brunhilde ut’n Strandwech, de hett dat för sick sülben neiht. Blaages Kleed mit eenen gaaanz wieden Glockenrock, wunnerscheun. Dat schull ja een Glockenblaum vörstellen. Strohhaut up’n Kopp mit Blaumen dor up un achtern an‘n Haut blonde, lange Hoor anbackt. Dat weer praktisch, dor kunn ick mine kotten Hoor gaut ünner versteeken. Blaage Sandalen mit Kielaffsatz to’n Danzen harr ick noch vun Sommer. Een blaage, sieden Maske (nich so’n Dings gegen Corona) vör’d Gesicht, blots de Ogen weeren frie.
Oma und Opa wullen ok mit to „Musik”, Oma’s Platz weer jümmer blangen den grooten, isernen Oben. Taukieken müch se eenfach tau und tau girn. As Maskierte bruk ick keen Intritt betahlen und de Masken hebt den Obend jümmer de Utwahl för eehre Danzfründ. Vör de Bühn sitt de Maskierten all up Stäuhl in eene Reeg und de jungen Kerls (ohn Masken) sünd an Tresen und bi rüm to finnen. De Musikkapell is Emil Kock ut Keuthel und siene Mackers, de kunnen all de bekannten Schlagers speelen und wü hebbt düchtig mitsungen (gröhlt).
De ganze Saal weer an’t Schwoowen bit denn de Klock 12 weer und Emil mit siene Trompeet eenen Tusch speelt, allns is still, de Danzfläch is lerrig – een stabiler Disch ward in de Mitt stellt und up jeed een Siet een Stauhl. Denn geiht dat los: de Maskierten schüllt vun’n Stauhl up’n Disch stiegen, de Maske rünner nehmen, fründlich in de Runn kieken und denn up den annern Stauhl mit Hülp vun de stämmigen Kerls wedder rünner jumpen. Dat hett Spaß makt un dat geev ok veel to Lachen. Hierbi schull ja nu de scheunste Maskierung utsöcht warden. Wokeen de Scheunste is, dat weet ick nich mehr, aber för mi geev dat den drütten Pries, ick müss ok wedder up’n Disch und kreeg een Blaumenputt. Dat weer eene Hyazinthe vun Edu Szmitko ut de Drievhüüser vun Dreckmann sien Park.
Naja, min Fründ Gerhard wör jo ok dormank, he hett mi nich rutkennt , ok wenn ick twüschendörch mol mit em danzt heff. He harr een anner Maske in Sinn, dat wör ick ober nich.- Wü hebbt veel Spoß hatt an den’n Obend. Opa hett Skat speelt mit een poor Frünn in de Gaststuuv und nen Grog dortau drunken. Oma harr nauch to kieken, wokeen mit wen‘n danzen dee. Nohuus henn güng dat denn mit Werner H. ut Dahnger, dat harr Oma all vörher allns affmokt. Werner harr to de Tied all een VWKäfer – und Fru Heetmann harr bi em een Steen in’t Brett.
Beleevt un upschreeben vun Hilde Schulz ut Hamfelln
