Wü wahnt ja nu all mehr as 40 Johr in Hamfeln un meisttied sünd ok n poar Kinner mit eern Rummelputt an Ooljohrs-Obend bi uns an ne Dör.
Düt Johr wär dat ok wedder so. Bi Klock söben rüm, achtern an de Kökendör bimmelt dat. Ik je henn, den Schnoopkram (hüt secht se je woll „Naschi“ dortau) hef ik all trechtlecht. Dree Gören hebt sik bunt antroken, langen Ümhang, Haut upn Kopp, Gesich anmolt, de ein het n Wihnachtsmann sin Mandel an. -Se könnt ok ganz fein eehr Leed singen:
„Rummel rummel rüten,
geev mi wat in Tüten,
loat mi nich so lange staan,
denn ik mütt noch wieder gahn.“ –
Jo, Gerhard un ik, wü freit uns, dat givt wat in de Tüten (Linnenbüdel) un ok n beetn wat in de Blikdoos (Sporputt). So, un denn kriecht wü noch wat to hörn:
„Wir wünschen den Herrschaften einen gedeckten Tisch, an allen vier Ecken einen gebratenen Fisch, in der Mitte eine Flasche Wein, damit sie sollen fröhlich sein. Prost Neujahr.“- – – Un wech sünd se…
Dat wör scheun, de Obend ganz gemütlich, wü sünd alleen. Gerhard kikt n beeten Fernsehn, ik bünn in de Lüttstuuv an puzzeln, dat mookt n barg Spoß un de Tied löpt dorbi gau wech. Buten is dat noch tämlich ruhich, de Knalleree fangt ja eerst later an. – Klock halwig tein, bimmelt dat up eenmal vörn an uns Huusdör. Doar kümmt süst nüms rin, all goat se achtern öbern Hoff un glieks in de Kök. Dat kennt ok de Kinner ut de Noaberschop.
Aber vörn, wer mach dat sien, üm düsse Tied? Gerhard un ik beid to gliek an de Dör. Wü möt eerst mal unsre groote Calla wegschuben, (de bleut grad so scheun), dormit de Dör upgeiht. Wokein is doar ? De sülbigen dree Kinner mit ehr Rummeltüt ! Sanja, se wahnt an annern Enn von’t Dörp, un eehre Frünn hebt sik so bannig verfeert, dat wü nu ok hier vördn an de Dör sünd. Wü hebt düchtich lacht un denn alle man dat Rummelputt-Leed noch mal richtich lut sungen. Schnoopkram harr ik ok noch nauch, dat geev wedder wat in Büdel.
Dorna sünd se denn no unsen Kröger, in de Waldeslust, doar lohnt sik dat Singen nämlich. De Gäst freit sik öber so n oolen plattdütschen Gesang un steekt ok wat in Sporputt. To gauder letzt ward denn allns reell verdeilt, de Kröger spendeert heiten Kakau un Berliner un all hebt een scheunen Ooljohrs-Obend.
Hilde Schulz
