Jo, dat mütt een sick erstmol vörstellen, Wiehnachten ‘46, wat wör dat för eene Tied? In Hamfelln wör dat bannig kold un nich blots in Hamfelln, dat ganze Land wör an Freiren, Holt un Füerung wör knapp grad so as Eeten un Drinken.
Man in Hamfelln/Looenborg wör dat doch noch een lütt beeten anners. Wü harrn een düchtigen Schaulmeester, Herrn Willi Peters – und wi harrn in’n Dörp een Gautsherrn mit Familie, de Kinner güng’n mit uns to Schaul. Dorüm hett Herr D. Füerholt för de Schaul besorgt und sogor Blockfleuten för de lütten Engels und wat weit ick nich allns.
Herr Peters hett uns Kinner ganz veel Leeder und Gedichten bibröcht. Un in de Wiehnachtstied müssen wi dat “Krippenspeel” instudeern. Mi hett dat jümmers veel Spoß mokt.- Mit een poor Deerns dörf ick Engel speelen. Een wittes Nachhemd an un witte Strümp, mine langen Zöpp dortau un denn noch eene Blockfeut, dat wör doch wat Scheuns.- Min Brauder Fritz wör een von de dree Keunige, de Mohrenkeunig. Em hebbt de Frunslüd dat Gesicht swatt anschmeert mit Sott von son Talglicht. Dat hett em öberhaupt nich gefolln. He müss jümmer seggen: “Ich bin der König Melchior aus dem Morgenland, die Sonne hat mich schwarz gebrannt”, för em wör dat eenfach “Löögen”. Min Gerhard wör een vun de Hirten. Sinen Spruch kann he hüüt noch: “Sein wird’s gewiss, doch wann es wird sein, das weiß Gott Vater im Himmel allein”. Dat wör för uns Kinner bannig upregend un ick wör meist rein ut de Tüüt.
Liekers jümmer hebbt all veel Spoß hatt, een’n warmen Obend und kunn’n mol eene Tied lang dat Elend und de Küll vergeeten.- De Chor mit över 100 Sängerslüüd, groote und lütte, hett männich Johr dat “Halleluja” sungen, wü Schaulkinner kunnen dat allns buten Kopp, Schaulbeuker, Noten und Papier geef dat nich vör uns. De Lehrer Peters hett de ganzen Noten und den Text up mehrere Wandtafeln (harr ok de Gautsherr besorgt) mit Kried schreben und twee groote Jungs müssen uppassen und to rechten Tied de Tafeln ümdreien. Dat hett jümmer fein klappt.
Ok in de Kowörer (Kuddewörde) Kark hebbt wü dat upföhrt und sungen. Ick weet noch, dat eene Johr schull ick een Wiehnachtsgedicht upseggen. “Draußen ist es bitterkalt…” dat hett Herr Peters so gaut mit mi öövt un seggt, ick schull den Anfang so grusig utspreken, dat all de Tauhörers marken, wo kolt dat is.
Jo un hüüt? Is hüüt allns beeter? Ick weet nich recht.
Scheune Wihnachten för jüch all tohoop
vun Hilde Schulz Hamfelln 2014
