In’t Launborgsche gifft dat je hüüt noch Pasters de dat Karkenland tauhört. So ist dat ook bi Paster Kähn, de mit sien Fru en Stück Land achter de Kark hett wonähn freuher de Pastorenkauh grast hett und wo de Pastorengorden wier. Und tau dat Stück Land hett ook en Karpendiek tauhört de gliek achter den Gorden liggt.
Nu, wo de Paster door all lang kein Karpen mehr in hett, und ook all lang kein Kauh miehr up de Koppel steiht, nu hebbt de jungen Lüüd ut’t Dörp sick door so’n lütten See to’n Baden von maakt, door veel witten Sand henföhrt und dat Kruut ut den Diek wegbröcht. Und door ist nu in’n Sommer ümmer düchtig Bedrief.
Man wenn dat so’n hitte Daag sünd, denn sünd de Gören je gliek na de Schaul all door in de Sünn und in’t Water. Und de hebbt sick dat anwendt, de baadt door ahn Baadbüx und liegt ook splitternaakt in de Sünn und dat ist de Fru Pastern denn gor nicht recht, denn ehr beiden Deerns sünd ook all mit doorbi west und sei het ehr dat verbaden.
Dat ist hüüt wedder so’n Dag, und Fru Pastern will na ehr Jehannisbeern kieken, de mööt woll bald plückt warden. Und as sei bi de groot Eick üm de Eck kümmt, door süht sei dat, de Gören pülscht in’t Water und sünnt sick. Seihn kann sei dat nich wat ehr Deerns ook dorbi sünd, de harden seggt sei wullen ehr Frünn in’t Naberdörp beseuken as sei losgüngen. Neeschierig ist Fru Pastern ook, man hengahn und taukieken, dat ist ehr denn doch tau schenierlich. Door kümmt Nabers lütt Kalli den Stieg rup, und sei röppt em tau: „Na, Kalli wullt’n poor Jehannisbeern?“
„Ne!“
„Man tau de Roden sünd al riep und zuckersäut!“
„Ne!“
„Wat ist los, hebbt sei di argert ?“
„Ne!“
„Segg mal hest du Trina und Marie seihn?“
„Ne!“
„Wiern de denn door nich mit bi denn Diek?“
„Ne!“
„Du kennst doch uns Trina?“
„Ne!“
„Nu ward rieten, du hest doch gistern noch mit ehr Poppen speelt, und hüüt hest ehr nich kennt?“
„Gistern hett sei je ook Tüch anhatt!“
