Vör noch gorni lang Tied geeft dat meist in jedes Dörp veer grote Vierdooch. Dat weer dat Kinnerfest un dat Ringrieden. Disse beiden Fierlichkeiten wörn in Sommer afholn. In Winter geeft dat den Füerwehrball un den Ball fun de Schwiensgill. Ick will nu beten fund Riengrieden vertelln.
Mennig Dörper harn sogor een richdigen Ringriederverein mit´n richdigen Riedlehrer. Disse Riedlehrer weer meistens een ooln Suldat de bie de Kaffalerie deent har. In Winter, wenn de Lüüd all veel Tied harn, wör´n Generalversammlung inberopen. Dor wöör den beschnackt, wie de Ringriederdach in Sommer afflopen schull.
De Vörsidder, de Kasserer, de Schrieber un all de annern Helpslüüd ward den wählt. Twee Mann müssen dor för sorgen, datt veel Reklame mogt ward. Dor schulln jo recht veel Rieder tosom kamen. De Buern stell de Peer to Verfügung. Un dat weer egal wat dat föör Peer weern. Puckelige oder scheef, de Hauptsook se kunn noch beten lopen. De Rieder schull jo bloos mit sien Peerd ünnern Galgen dörchgaloppeern un dorbi mit sien Stecker ob een Ring zieln und denn ut de Klemm rutrieten.
Wer de meisten Ring rutreten harr, de weer König. Dat telln müß de Schrieber maken. Dat weer een ganz wichtige Posten. Denn am Enn schull man allns stimm. Enige Schrieber kemen sick uk bannig wichtig vör. Denn dat weer in de fröheren Joornjo ni jümmers so, dat all Lüüd good lesen und schrieben kunn.
Uns Schrieber de kunn dat. He lööp all poor Daag vör dat Riederfest mit de Schriefmapp ünnern Arm dörch dat Dörp. Schull doch jedereen sehn, dat he nie to de Dümmsten höör.
Hier ind Dörp geef dat blots een Kroog mit´n Danssohl. Door güng dat an Fierdaag so richdi rund. Veel Lüüd, de Gierlandenbinners un anner Helpslüüd harrn sick to´n Meddageten ansecht. De Krögersch harr sick fört Meddageten wad gans besünners utdacht. Dat geef Roodgrütt. Denn de pass genau in de Joorstied.
Na, denn man ran an de Arbeit. Klock twölf schull dat Eten ob´n Disch stahn. Un Klock een schal de Ümtoch losgahn. Ob´n Herd brutzelt all de Roodgrütt. Ass se goor wehr, wöör se in grode Kumms goten.
De Krögersch sech nnu to de Köksch: „So Emma, nu bring de Grütt man na buten un stell ehr an de Schüneck, dor toch dat so schön und köhlt flinker aff und ward wabbelliger.“
Denn is dat sowied. „Emma, gah rud un hal de Grütt weller rinn!“ Duur nie lang, dor keem Emma mit´n puterroden Kopp in de Köök rinbiers un bölk: „Fru Lorens, Fru Lorens! (Dat wehr de Wirtsfru) De Hund het an de Dackrönn pinkelt un allns is öber de Roodgrütt sprütt!“
All de dat hörn harr weern baff. Dor sä Fru Lorens gans liesen to Emma: „Is man half so schlimm. Spööl dat beten aff, noher kommt noch acht Musikanten, de kriegt´n Kööm vörwech un den markt se dat gorni.“ So iss dat denn uck mogt worn. Gesmack is eben Gesmack.
Na, un den is de Klock een. De Ümtich geid loos. So bie 20 Rieder harn sick infunn. De Hauptmagger schreeg gans luud: „Aufstellung nehmen zum Umzug!“ Vörrud de Musikanten, denn de Fahnendräger un dor achter de Vörstand un denn kemen de Rieders. De Vörrieder bölkt nu: „Im Gleichschritt marsch!“ De Peer schulln dat jo ok höörn. Aber de? Fun Gliekschritt keen Ahnung. Wie uck?
Nu güng mit Tsching-ta-rassa-bum dörcht Dörp. Hier weer dat nu so Mood, dat bie all de Buern de een Peer stellt harn, op´n Hoffplatz een extra Marsch speelt wöör. Jede Rieder greeg noch´n Kööm inschenk. Nu güng dat Schlag op Schlag, de nächste Buer de nächste Kööm. Bien söften oder achten Buern rutschten de ersten Rieder schunn utn Sotel. Als man denn op´n Ringriederplatz ankeem, fehln alln Deel. De legen irgentwo benusselt in´n Busch. Mook öber nix, denn wer ni door weer kunn ok ni König warn. Un denn güng loos. Noon Stundstied weer dat denn sowied. De meisten Ring harr een Rieder ut Noberdöörp un de weer nu Könnig. Utrekend sunn Utsieder, sunn Klookschieder. Keeneen müch em lieden, denn Angeber. Aber König is König!
Nütz nix. He kreeg de Kroon ut Ekenloof op´n Kopp sett un noch´n Scherp üm de Schuller bummelt. Dat weer de allns. Den Pries vör den besten Rieder geef ers Abens. Bevör de Dans loos güng weer Preisverleihung.
Nu lööp allns uteenanner. Ers Klock söben drööp man sick weller. Dat Veh müß versorgt warn, de Köh wulln molken sein un Peer un Schwien ehr Fudder hebben. So hat nu jedereen wat to daun. Un dat ok ob´n Sündach.
Fru Bünning lood de Musikanten ton Abendbrooteten inn. Dat weern nur noch veer Mann. De annern müssen annerwegs tun Dans obspeeln. Fru Bünning bröch ehre Gäst in de Köök un sech: „Nu sett ju man daal, steid allns ob´n Disch. Eet ju man schön satt. De Nacht ward lang!“
Denn hau se aff in Stall.
Een fun de Musikanten keem ut Ratibor in Oberschlesien. He wahn hier all fehle Joorn. Aber liekers kunn he noch nie richdi Dütsch schnaggen. Biet vertelln keem bie em ümmer dat achters no vörn. To Biespill: „Komm ich nach Zug is sich Bahnhof weg!“
För to drinken stöh Melk ob´n Disch. De wull de Ratibor öber nnie. Fritz heet he, öber nie drinken. Fritz säh: „Von trinken bei Milch, ich bekomme immer Bauch wie Ballon.“ Geef öber jo nix anners. Also müß Fritz doch bie de Melk. He sööp den uck fortz twee Gläs.
Wie afmaakt drööp man sick Klock söben vörnan ind Dörp. Na olle Traditschon güng dat nochmal mit Musik dörch de Hauptstraat bit no´n Krooch. De Fruns in lang, de Mannslüüd mit Slips und Kragen.
Nun kann man seen dat uns Fritz so beten bisied stünn. Kriedenwitt ind Gesicht, Schweed förn Kopp. Nu rööp eener: „Dat geid loos!“ Und den dat Kommando: „Fahne auf – Im Gleichschritt…!“ Normolwies schull achter Gleichschritt ja dat Wurt „marsch“ kom´n. Aber dat kunn Keeneen hörn, wiedat kort vörher uns Fritz een Rülpser vun sick geef. De weer so lud, as wenn´n Koh bölkt. Mannigeen hett sick bannig verfehrt. Erstan werd gans still, aber denn füng se luut an to lachen. So´n Grunzer har man noch nie vun keen Menschen höört.
Dat wer öber noch nie allns. Uns Fritz wörr gans unruhig und trampel vun een Been op´t anner. Un denn kreeg he dat lopen. Queer dörch de Brennedeln und dat Kalberkruut in Richtung Schünn. In Lopen knööp he schun sien Büx loos un denn güng he in de Hock. Blotz sein Kopp mit dat schedderige Gesich weer to sehn. De arme Kerl!
Loot an Abend, as all fix and Schwofen weern, de Stimmung good weer, un poor Lüüd all wellern halben Brand harn, door seten weller veer Musikanten ob de Bühn. Uns Fritz so schön, as werr em noch nie wad in de Büx gahen weer. Trotz gedöfte Rodgrütt un „Bauch wie Ballon“, so een schöne Fier harn wie lang nie mehr beleeft. Ümmer noch mal Tango und Hacke-Spitze-Eins, Zwei, Drei. Denn wert vörbie. Mennigeen kunn jo noch´n beten schlopen. Blotz de Musiker harn noch wieden Wech no Huus.
Aber dat is gewiß: In twölf Monat is weller Ringrieden.
