Herzogtum Lauenburg (hs). Hilde Schulz erinnert sich an ihre Kindheit mit ihrer Großmutter. Die Erinnerung an das Einkaufen für die Großmutter teil sie in Plattdeutsch mit den Leserinnen und Lesern von Herzogtum direkt:
Leeve Frünn vun de plattdüütsche Spraak, düsse lütte Geschicht speelt wedder in Hamfelln. För mine leeve Oma schull ick dumols, ick glöv ick weer so bi söss Johr old, in‘t Dörp bi Else Thorn ehren Kolonialwaren Laden wat besorgen. Sommer weer dat, mehr as so’n lütte Büx bruk ick nich an, twee Groschen gift Oma mi in de Hand und secht: „Du halst mi nu flink Kaneel vun Thorn und kümmst ok glieks wedder no Huus“.
„Ja Oma, mok ick”. Rut ut de Döör und plattbars den Sandwech gradut bit an’n Möhlendiek no Thorn. Ünnerweegens speelt sick ja nich so veel aff, ober so’n lütt beeten hüppen und danzen, dat mokt doch Spoß. As dat so löpt, ick verleer minen eenen Groschen, de fallt in’n Sand und ick mark dat erst bi Mudder Pott. Oh je, nu man flink trüch loopen und seuken….. ja ick weet dat noch gaut, de Groschen leeg dor in Sand bi Tante Mine (Glunz). Wat weer ick froh, nu ober loopen, dat du din Deil von Thorn ok kriegen kannst. In‘n Laden, Fru Thorn is fründlich, ick ok und sech „Gooden Dag“. „Ja, wat wullt du denn hebben“ fragt Fru Thorn mi. „Äh, ick weet nich mehr, ick heff datt vergeeten. Twee Groschen hett Oma mi mitgeeven”. – Se fragt mi: „Wat mokt dine Oma denn?“ Ick denk noch so, wat geiht ehr dat an, överlech ober und sech denn ganz bedrübbelt: „Oma is bi’t Gurken inmooken.“ Ja, dor wüss Fru Thorn bescheed und kunn mi wieder helpen. „Denn brukt dine Oma woll Kaneel !“ verkloort se mi. „Ja“, sech ick, „dat weer so‘n grootes Tier, ober een Elefant wör dat nich“. Se hett mi nich utlacht, ober ick weer doch tämlich dörnanner und bün denn ok mit min Zimtstang flink wedder no Huus loopen.
Vertellt heff ick min Oma dat Beleevnis ober erst veel, veel later, an den‘n Dag harr ick dat all wedder vergeeten.
Beleevt und upschreeben vun Hilde Schulz ut Hamfelln ant 15. April 2024
